Jakie rodzaje palników są w kotłach gazowych i olejowych?
fot. De Dietrich
Kluczowym elementem kotła zasilanego gazem i olejem jest palnik. W dużej mierze to właśnie od tego jak został skonstruowany zależy efektywność cieplna urządzenia, ale również jego trwałość, stopień wykorzystania paliwa, czystość spalin oraz bezpieczeństwo użytkowników.
Producenci najczęściej w swoich urządzeniach montują palniki: wentylatorowe, atmosferyczne oraz ze wstępnym zmieszaniem.
Palniki wentylatorowe
Kotły z palnikami tego rodzaju są najbardziej uniwersalnym typem kotłów przeznaczonych do spalania paliw gazowych i olejowych. Powietrze jest tutaj zasysane i tłoczone do rury palnikowej z systemem mieszającym przy użyciu wentylatora. Między wentylatorem a systemem mieszającym lub na samym wylocie powietrza zamontowana jest klapa, dzięki której ilość tłoczonego powietrza jest dobierana w taki sposób, aby uzyskać jak najlepsze spalanie.
Wśród palników wentylatorowych wyróżnia się dwie grupy: palniki jedno i dwustopniowe.
W urządzeniach jednostopniowych wydajność zmienia się na skutek włączenia lub wyłączenia palnika. Palniki dwustopniowe z kolei pracują z różnym poziomem mocy na danym stopniu: w pierwszym stopniu jest to moc mniejsza, w drugim moc właściwa.
Konstrukcje dwustopniowe są bardziej ekonomiczne. Dzięki systemowi zabezpieczeń palniki olejowe zapewniają kontrolę pracy układu oraz wyłączenie palnika oraz odcięcie dopływu paliwa w razie nieprawidłowości.
Atmosferyczne (inżektorowe)
Palniki tego typu najczęściej spotyka się w kotłach z otwartą komorą spalania oraz tych małej mocy. W ich przypadku część powietrza niezbędna do procesu spalania zostaje zassana przez gaz wypływający z dysz inżektora, zaś ok. 30-45% to powietrze wtórne, które do komory spalania zasysane jest siłą ciągu rozgrzanych spalin.
Ze wstępnym zmieszaniem
Wersje ze zmieszaniem wstępnym stanowią rozwiązanie pośrednie między palnikiem wentylatorowym i atmosferycznym, w którym gaz i powietrze są wstępnie mieszane w stałych proporcjach, po czym wspólnie dopływają do powierzchni palnika.
Płomień jest tutaj bardzo niski i nieświecący, z kolei powietrze wtórne jest tutaj w ogóle nie potrzebne. Cała mieszanka zawiera nadmiar powietrza w wysokości zaledwie ok.10%. Płomień jest więc mniej rozgrzany (do temperatury ok. 1200oC), a ilość wytwarzanych wodorotlenków azotu jest zminimalizowana.
