Budownictwo drewniane może zyskać na zmianach w prawie

Nowelizacja prawa budowlanego wchodzi w życie 2 stycznia 2022 roku. Zwiększy ona z 35 do 70 mkw. powierzchnię domów, które można stawiać wyłącznie po zgłoszeniu, a nie skomplikowanym i czasochłonnym procesie uzyskania pozwolenia na budowę. W takich przypadkach nie będzie również wymagane angażowanie w cały proces kierownika budowy. Zdaniem prezesa PDD umożliwi to rozwój budownictwa na niespotykaną do tej pory skalę.

– Uważamy, że będzie to bardzo dobrym sygnałem dla strony popytowej na rynku budownictwa drewnianego. Antycypujemy, że wolumen oddawanych domów drewnianych w skali roku wzrośnie mniej więcej z 950 do mniej więcej 2,5 tys. – przewiduje w rozmowie z agencją Newseria Biznes prezes PDD.

Jak podkreśla, do realizacji tych prognoz potrzebne jest jednak doprecyzowanie kilku kwestii, które zapewnią m.in. bezpieczeństwo takich obiektów i stabilizację branży.

– Pojawiły się zgłaszane przez stronę architektoniczną i przez niektórych profesjonalistów z rynku zastrzeżenia do tej ustawy, polegające na tym, że potrzebny jest zbiór projektów typowych oraz gwarancje dla tego rodzaju budownictwa, które umożliwiałyby ustabilizowanie rynku i wyeliminowanie niektórych zagrożeń – mówi Tomasz Szlązak. – Z punktu widzenia PDD bardzo istotną kwestią jest możliwość i konieczność certyfikowania i udzielania gwarancji na te domy. Dlatego przygotowujemy jednolity standard i opracowujemy platformę, dzięki której klient docelowy będzie mógł z wykorzystaniem naszego know-how, naszych mocy produkcyjnych i naszego nadzoru zamówić sobie bezpieczny dom o niskim śladzie węglowym i niskim śladzie energetycznym. Jednocześnie nie będzie kosztował zbyt wiele, a będzie objęty gwarancją i będzie można go ubezpieczyć. Jedną z istotnych kwestii w tej nowej procedurze jest możliwość i koszty ubezpieczenia takiego domu.

Z doświadczeń dewelopera, specjalizującego się w budynkach mieszkalnych, usługowych i mieszkalno-usługowych wykonanych w technologiach drewnianych, wynika, że dziś średnia powierzchnia stawianych domów jest większa niż 70 mkw. To zwykle ok. 120 mkw. brutto, co oznacza, że dom z garażem i poddaszem użytkowym ma ok. 90 mkw. powierzchni użytkowej netto. Jednak w ostatnich latach ta średnia systematycznie spada. Do 2000 roku Polacy stawiali raczej na wielopokoleniowe obiekty o powierzchni większej niż 160 mkw.

– Obecnie metraż znacznie spadł, bo zmienił się też profil rodziny, ale liczba pokoi w typowym domu wzrasta, podobnie jak jego funkcjonalność i sposób, w jaki jest zaprojektowany. Domy dziś są znacznie bardziej ergonomiczne, w związku z czym mieścimy się na nieco mniejszej powierzchni – zauważa prezes Polskich Domów Drewnianych.

Zmiana preferencji i regulacji prawnych jest szansą na rozwój rynku budownictwa drewnianego, który dziś odpowiada za niecałe 2 proc. stawianych domów. W krajach takich jak Niemcy, Austria czy Francja odsetek ten jest dziesięciokrotnie wyższy.

– To jest oczywiście element specyfikacji regionalnej, pewnych nawiązań do tradycji. W Polsce domów drewnianych buduje się bardzo mało – przyznaje ekspert. – Jedynie 900–950 domów całorocznych jest budowanych w technologii szkieletowej.

W jego ocenie perspektywy rozwoju popytu na budownictwo drewniane są bardzo dobre również ze względu na rosnącą świadomość ekologiczną inwestorów. Branża już dziś znacznie poprawiła efektywność tej technologii, dba o spadek marnotrawstwa surowców i materiałów oraz skrócenie czasu na oddanie takiego budynku. Dzisiejsze technologie drewniane umożliwiają, w zależności od rozmiarów i zastosowanej technologii, postawienie budynku w stanie surowym nawet w ciągu kilku dni. Aby tak się stało, stosuje się prefabrykację. Przygotowywane w fabryce, gotowe elementy ścienne i stropowe, w formie pojedynczych paneli wyposażonych w okna i drzwi zewnętrzne, są dowożone na plac budowy i tam składane. Budownictwo modułowe to wyższy stopień prefabrykacji. Gotowe budynki lub ich części zwożone są na budowę, dzięki czemu czas budowy skracany jest do minimum.

– Dzięki temu w perspektywie najbliższych dwóch lat będziemy w stanie skompensować rosnące koszty robocizny i materiałów. Z drugiej strony technologia modułowa pozwala na wyeliminowanie znacznej ilości odpadów, co ma przełożenie na ślad węglowy. Wykorzystując drewno, magazynujemy też dwutlenek węgla, więc z punktu widzenia klimatycznego pozostawiamy ujemny ślad węglowy w przeciwieństwie do technologii tradycyjnej – wskazuje Tomasz Szlązak. – Drewno jest jedynym surowcem odnawialnym w budownictwie. Więc jeżeli chcemy sprostać wymaganiom nowego rynku, musimy zwrócić uwagę na to, że to jedyny dostępny surowiec z punktu widzenia odpowiedzialnego budownictwa. 

Prezes PDD prognozuje, że w perspektywie kilku najbliższych lat pojawią się nowe regulacje unijne dotyczące kosztów budownictwa oraz określające ślad węglowy i klimatyczny w tym sektorze. Dlatego budowanie z drewna, dzięki przewadze ekologicznej surowca, będzie w stanie podołać nowym wymogom.

Jego zdaniem zainteresowanie klientów zwróci się w kierunku drewna również ze względu na rosnące ceny mieszkań w tradycyjnym budownictwie. Z danych Narodowego Banku Polskiego wynika, że tylko w ciągu trzeciego kwartału nowe mieszkania zdrożały o ponad 2 proc., a używane – o 5,2 proc. Średnia cena 1 mkw. dla 10 miast w III kwartale wynosiła 7260 zł, podczas gdy rok temu było to 6332 zł.

– Ceny w moim przekonaniu są zbyt dynamiczne na to, by trend zainteresowania ze strony klienta detalicznego był do utrzymania – uważa Tomasz Szlązak. – Ewidentnym trendem jest zmiana zainteresowania z budownictwa wielorodzinnego i przeniesienie oczekiwań ze strony klienta detalicznego na budownictwo jednorodzinne, czy to w segmencie szeregowym, czy w zagęszczonej zabudowie jednorodzinnej, czy w segmencie wolnostojącym. Obserwujemy też bardzo dużą zmianę mentalności deweloperów, którzy są bardziej zainteresowani poszukiwaniem gruntów na obrzeżach miast i pod budownictwo jednorodzinne.