Po co osuszać kryty basen?
Ogromne ilości wody stale wyparowują z powierzchni basenu i mokrych płytek wokół niego. W ciągu jednego dnia z basenu może wyparować kilka tysięcy litrów wody.
Zdecydowanie zbyt wiele prywatnych i publicznych krytych pływalni uległo zniszczeniu, ponieważ ich wyposażenie, ściany i struktury budynku zaatakowała pleśń, zgnilizna i korozja – a to dlatego, że nigdy nie zainstalowano w nich odpowiedniego systemu osuszania. Sama wilgotność jest czynnikiem krytycznym, a do tego dochodzi jeszcze chlor – agresywna substancja, która bezlitośnie atakuje materiały budowlane, kiedy jest obecna w skroplonej parze.
Osuszanie powietrza służy nie tylko ochronie budynku, ale również zapewnieniu komfortu ludziom. Nadmierna wilgotność sprawia, że użytkownicy i personel nie czują się dobrze na basenie.
Jak wybrać odpowiednie urządzenie?
Firma Dantherm zachęca do zapoznania się z niniejszą publikacją, aby uniknąć wyżej wymienionych problemów. Wymiarowanie osuszacza basenowego to nie nauka ścisła – uwzględnić trzeba wiele wzajemnie na siebie oddziałujących czynników. Wprowadzenie zmian w jednym obszarze często wywiera wpływ na inne obszary. Osuszanie wymaga starannego przemyślenia, a przede wszystkim dobrej komunikacji pomiędzy architektem a doradcą technicznym.
Czym jest POWIETRZE?
Aby zrozumieć procesy zachodzące w powietrzu, należy postrzegać je jako mieszankę suchego powietrza i pary wodnej.
Ta mieszanka nazywana jest wilgotnym powietrzem. Powietrze rozszerza się pod wpływem ciepła i kurczy przy ochładzaniu. Kiedy powietrze jest podgrzane, może pomieścić więcej pary wodnej, a kiedy jest chłodniejsze – mniej. Kiedy powietrze schłodzi się w znacznym stopniu, osiąga punkt rosy, co oznacza że powietrze jest nasycone, a para wodna zaczyna się skraplać.
Punkt rosy jest kluczowym terminem używanym w kontekście osuszania krytych basenów. Wilgotne powietrze skropli się na zimnej powierzchni, kiedy jej temperatura będzie niższa od temperatury punktu rosy.
Najwyższą wilgotność względną dozwoloną w danej temperaturze pomieszczenia określa się uwzględniając klasę izolacji budynku, zawartość wody w powietrzu, temperaturę powietrza na zewnątrz oraz cyrkulację powietrza w pomieszczeniu.
Przykład
Temperatura powietrza wewnątrz basenu wynosi 28°C, a jego wilgotność względna 60%, powietrze skropli się na ścianach, jeżeli ich temperatura wyniesie poniżej 19,5°C.
Dla wyjaśnienia i zrozumienia wzajemnych zależności fizycznych powietrza stosuje się wykres Molliera.
Terminy używane na wykresie Molliera
| Gęstość powietrza (ρ) | Pomarańczowa oś pionowa po lewej stronie wykresu. Gęstość powietrza zmienia się wraz ze zmianą temperatury/wilgotności względnej. Ogólnie rzecz biorąc, im mniej waży powietrze, tym wyższa jest wilgotność względna. Wartość ρ = 1.175 kg/m3 powietrza stosujemy jako średnią wartość gęstości powietrza wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń. |
| Temp. powietrza (t) Termometr suchy (t) |
Różowa oś pionowa po lewej stronie wykresu z odpowiadającymi jej lekko pochylonymi liniami. Temperatura powietrza mierzona standardowym termometrem. Temperatura podana jest w °C. |
| Entalpia (h) | Fioletowe linie ukośne. Entalpia to zawartość ciepła w powietrzu wyrażona w kJ/kg powietrza. Rozpoczyna się wartością 0 °C = 0 kJ/kg. |
| Wilgotność względna (RH) | Zielone krzywe. Wilgotność względna wyrażana jest w procentach (%) i oznacza faktyczne ciśnienie pary wodnej w stosunku do ciśnienia pary wodnej w momencie, kiedy powietrze jest nasycone. |
| Zawartość wilgoci (x) | Jasnoniebieska pozioma oś dolna. Zawartość wody oznacza faktyczną ilość wody w powietrzu i wyrażona jest w gramach wody na kg powietrza. |
| Ciśnienie pary wodnej (p) | Niebieska pionowa oś po prawej stronie wykresu. Ciśnienie pary wodnej wyrażone jest w milibarach (mbar), a jego odczyt ma ustalić ciśnienie cząstkowe pary wodnej. |
| Brązowa ukośna linia w dolnej połowie wykresu pomaga w określeniu ciśnienia cząstkowego pary wodnej. |
fot. Dantherm
Wykres Molliera pozwala odczytać temperaturę punktu rosy i zawartość wilgoci w powietrzu, jeśli znamy wilgotność względną i temperaturę powietrza. Punkt rosy jest widoczny na wykresie, a zawartość wilgoci w powietrzu na osi X. Aby odnaleźć temperaturę punktu rosy, należy poruszać się pionowo do przecięcia z krzywą przedstawiającą wilgotność względną (RH) na poziomie 100%, a następnie odczytać temperaturę punktu rosy na osi Y.
Przy 28 °C i 60 %RH, zawartość wilgoci wynosi ok. 14 g na kg powietrza, a temperatura punktu rosy ok. 19,5 °C, co oznacza, że jeśli w pomieszczeniu znajdują się powierzchnie o temperaturze poniżej 19,5 °C, osadzi się na nich skroplona para.
Jeżeli budynek jest słabo ocieplony, być może potrzebne będzie obniżenie wilgotności względnej do 50% RH, po czym zawartość wilgoci zmieni się na 12 g na kg powietrza, a temperatura punktu rosy na 16,5 °C.
fot. Dantherm
